Een weekendje vol emoties!
Halverwege april 2013 zijn we met een groep jongeren, onder leiding van oud kapelaan Remery, naar Krakau (Polen) afgereisd. Het weekend stond in het teken van drie grote Heiligen uit ‘onze’ tijd, te weten: Paus Johannes Paulus II (Zalig), Zuster Faustina en Maximiliaan Kolbe. Deze laatste hebben we mogen ontmoeten in Auschwitz. Na twee inhoudelijke kennismakingsavonden beschikten we over de juiste bagage om te vertrekken. Met een groep van 27 jongeren zijn we met het vliegtuig afgereisd naar Krakau. Samen met een groep van ongeveer 15 Poolse jongeren zijn we het avontuur aan gegaan. Allereerst hebben we het ouderlijk huis van Karol Wojtyla bezocht en keken we uit op de Kerk waar hij als kleine jongen heeft leren bidden. Zaterdagmiddag hebben we Auschwitz bezocht alwaar we gedurende 4 uur alle gruweldaden aangehoord en bezien hebben. Het kwaad kreeg hier een gezicht en werd tastbaar. Niet in woorden te bevatten wat daar gebeurd is hoeveel mensen hebben moeten lijden. Na 4 uur zat iedereen er ook wel aardig doorheen en ‘vol’ van alle wanhoop hebben we antwoord gezocht op de vraag: “Waar was Jezus?”. Een moeilijke vraag die niet te beantwoorden lijkt. Vanuit ons geloof weten we dat Hij erbij was maar waarom heeft dit dan allemaal moeten geschiedde. Het antwoord zit verborgen in de diepste en ware kern van de mens. Ook al wilden de Duisters alles en iedereen op een onmenselijke manier uitroeien God is bij iedere mens, diep van binnen aanwezig. Dát stukje van de mens is niet te vernietigen. Dus God was er wel degelijk bij wat ook zichtbaar wordt in het lijdensverhaal van Heilige Maximiliaan Kolbe die Zijn leven geeft voor de ander. s Avonds weer thuisgekomen in ons gastenverblijf mochten we al onze zorgen, verdriet en ervaringen terug leggen bij God in de Heilige Eucharistische Aanbidding. De laatste dag stond met name in het teken van Heilige Zuster Faustina. We mochten haar klooster bezoeken. We werden rondgeleid door een zuster die met zoveel liefde over Jezus sprak dat haar boodschap bij iedereen direct het hart raakte. Vol van liefde zijn deze zusters en er heerste diepe rust en vrede in het Heiligdom. Het tegenovergestelde van onze gevoelens en emoties van de dag ervoor. We hebben de cel van Zuster Faustina mogen zien en bij haar reliek mogen bidden onder de afbeelding van de Goddelijke Aanbidding. Dit bezoek heeft zeer veel indruk op mij gemaakt. Het levensverhaal van Zuster Faustina is een mooi en inspirerend verhaal. Terugkijkend op dit enerverende weekend zal het bezoek aan het Heiligdom bij mij de meeste indruk achterlaten omdat hierbij stappen uit Liefde zijn gezet. Het verderf is van tijdelijke aard en maakt ruimte voor nieuw leven. Zoals ook zichtbaar werd op het terrein van Auschwitz: waar de barakken vroeger stonden was nu groen fris gras gegroeid. En zoals de kapelaan dit mooi mocht toelichten: het Kwaad heeft niet het laatste woord. Na lijden en verderf laat God ons zien dat we mogen geloven in leven na de Dood die Hij ieder van ons zal schenken.
Pauline van Berkel
